غمی که تو دِلم هَست دَلیلش رَفتنت شد

دو روزی مَن نبودم یه روزه هَمدمت شد

شبیه سیر و سرکه دِلم میجوشه واسَت

که نزدیکیش به حَده تن تو پیرهنت شد

نفس که تنگ میشه غَمت قشنگ میشه

میشم بخاطرت خوش خوشید یه ابر میشه

میریزه از چشمم غَمم به روی گونم تو داغی با عِشقت مَنم به داغت

هَم زمین گرد و هَم این زمونه قلبمو شِکستی رَفتی بیخیال عِشق

روزیم میاد که میشنوی یه نیمه شب گریه های دُخترت رو از اتاقش

مِثل تو یکی دِلش رو وابَسته کرد مِثل تو یکی به روی قولش نبود

مِثل تو یکی یه روزی دِل بریدو رَفت قلب دُخترت رو یکی مِثل تو شکوند

کی بود میگفت مَن روی تو یکی حَسودم

کی بود میگفت واسه خاطر تو زنده موندم

مَگه تو مَرد نیستی از زبونت حَرف بیاری

با مَن چرا مَن که ناموس تو بودم

به گریه نیست گرچه توی سینه گریه دارم

تموم حَرفامو پیش اون خدا میذارم

دُرسته دَستام از وجود تو جدائه اما

مَنم مثل هَمه ی آدما خُدایی دارم

میریزه از چشمم غَمم به روی گونم تو داغی با عِشقت مَنم به داغت

هَم زمین گرد و هَم این زمونه قلبمو شِکستی رَفتی بیخیال عِشق

روزیم میاد که میشنوی یه نیمه شب گریه های دُخترت رو از اتاقش

مِثل تو یکی دِلش رو وابَسته کرد مِثل تو یکی به روی قولش نبود

مِثل تو یکی یه روزی دِل بریدو رَفت قلب دُخترت رو یکی مِثل تو شکوند