تو از طلوع صبحی تو شعر التماسم غبار راه دورت نشسته رو لباسم
من از تن تو طردم خالی دست سردم کوه نمک تو چشمات پاشیده روی دردم
الهی غرورت حریم خونه باشه تو باغ دل تو هزار جوونه باشه
تو از مداری معلوم بنشین رو خاک قلبم بیا به مقصد خود ببین چه پاکه قلبم
بیا که عاشق باشیم قلب شقایق باشیم برای عمر رفته فکر دقایق باشیم
الهی غرورت حریم خونه باشه تو باغ دل تو هزار جوونه باشه

تو اعتبار کوهی تو دشت انتظارم تو از هجوم موجی رو تن خشک و داغم
من از غرور دستات یه سایه بون کشیدم رفتم تو خواب چشمات به ارزوم رسیدم
الهی غرورت حریم خونه باشه تو باغ دل تو هزار جوونه باشه