گفتی به کجا چنین شتابان

ای کهنه‌سوار این بیابان

گفتم به خیال باغ و باران

هم‌خانه‌ی من خدانگهدار

دردی‌ست میان استخوانم

حرفی‌ست که مرده در دهانم

سنگین و تهی‌ست جامه‌دانم

غم‌خانه‌ی من خدانگهدار

ای دلهره‌های روز دیدار

ای کوچه‌ی خاطرات بسیار

ای سایه‌ی بوسه روی دیوار

ای خانه‌ی من خدانگهدار

روزی که بیاورد بهاری

بر شاخ تکیده برگ و باری

ای‌کاش مرا به خاطر آری

گل‌خانه‌ی من خدانگهدار

ای بوی گلاب و خاک نم‌دار

ای قالیِ رنگ‌رنگ گلدار

ای ساز نشسته کنج دیوار

ای خانه‌ی من خدانگهدار