ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود با 

دل مرده دلان حاجت جنگی نبود عشق 

شیرینی جانست و همه چاشنی است 

چاشنی و مزه را صورت و رنگی نبود 

عشق شاخیست ز دریا که درآید در دل

جای دریا و گهر سینه تنگی نبود ساحل 

نفس رها کن به تک دریا رو کاندر این 

بحر تو را خوف نهنگی نبود صورت هر دو 

جهان جمله ز آیینه عشق بنماید چو که 

بر آینه زنگی نبود کار روبه نبود عشق که 

هر روبه را حمله شیر نر و کبر پلنگی نبود