تو میدونستی تو چیزی نگفتی ، نگفتی تا دلم دیوونه تر بشه
کلافِ مُبهم زندگی من از این چیزی که هست پیچیده تر بشه
می دونستی به تو وابسته میشم میدونستی که طاقت نمیارم
نگفتی و نگفتی تا یه وقتی بلایی من سر خودم نیارم
جهانم بی الف شد وقتی رفتی همه روزهای من همرنگ شب شد
شدم غرق توی دریاچه یِ عشقت دلم از این شکستن جون به لب شد

هنوز منتظر قایق عشقم تو اقیانوس شیرین نگاهت
هنوز آغوش تو ساحل امنه برای من که هستم چشم براهت
همین جا تک و تنها تا همیشه به انتظار دیدنت میمونم
آخه فَرض محاله که خودم رو بدون تو به ساحل برسونم