بهم میگن فراموشت کنم اما نمیشه نمیدونن تو از کجای قصه همنشینی
نمیدونن تو آدمی هستی تو دنیا که زیبایی چشمای منو از دور میبینی

زندگی گرمی دستای تو بود شوق بی حد تماشای تو بود
زندگی یه چمدون مشترک که پر از عطر لباسای تو بود
زندگی لحظه ی دیدار تو بود دیدن اونهمه ایثار تو بود
زندگی یه زندگی مشترک شادی و غمهای بسیار تو بود
بهم میگن فراموشت کنم اما نمیخوام نمیخوام عشقت از یادم به در شه
نمیخوام تنها یادگاری از تو همین شب گریه های بی ثمر شه