به جای اینهمه حسرت و ای کاش کمی هم فکر احوال خودت باش
نگاهی که تو قاب آینه پیداس غم سنگینی داره ابر چشماش
کمی هم فکر احوال خودت باش

مدارا کردی میدونم صبوری آخرش درده نه تو مثلِ خودت میشی نه یک روزه که برگرده
سفر کردی و میدونی به پلها اعتباری نیست درخت ها میشکنن دیگه از آدم انتطاری نیست
نه اینکه زندگی ساده ست یه وقتا خیلی بیرحمه زبون آدما انگاری خداوندم نمیفهمه
ولی اینه چه باید کرد از اندوهت بزن بیرون تو عهدی بستی با خورشید