من توی دنیای خودم مثل تموم آدما دلواپس آینده و دلخسته ی روزمره ها
من غرق تکرار خودم بیهوده زنده بودنات تا لحظه ی دیدار تو لبخند و اولین سلام
یه جوری عاشقت شدم که جاش فقط تو قصه هاس یه رازی که تا به ابد بین منو تو و خداس

خسته تر از مسافرا زخمی تقدیر خودم من با شناختن تو بود آدم بهتری شدم
من توی این همهمه ی هجوم بی حد و حساب من مثل فهمیدن شعر یا مثل مستی شراب
یه جوری عاشقت شدم که جاش فقط تو قصه هاس یه رازی که تا به ابد بین منو تو و خداس