من به اعتبار چشم هایِ تو بود سر رو بالِ عاشقی می ذاشتم
شایدم فراتر از تصورت تورور عاشقانه دوستت داشتم
کجایِ شهر برم خاطره ای زنده ای نشه گذشته هایِ خوب ما عذاب اینده نشه
ترس دوباره دیدنت خونه نشینم نکنه اینهمه از تو دور شدن بی سرزمین نم نکنه

غمت نباشه همسفر دلت به تقدیر تو نیست تموم سرگذشت من همی نه تقصیر تو نیست
من تو زمستون خودم با غم دلشکستگی یه جوری طاقت میارم ای اخرین دلبستگی