خدا گریه مسافر و ندید دل نبست به هیچ کس و دل نبرید
آدم ها برای دوری از دیار جاده رو برای غربت آفرید
جاده اسم منو فریاد میزنه میگه امروز روز دل بریدنه
کوله باری که پُر از خاطره ها است روی شونه هایِ لرزون منه

از تموم آدم های خوب و بد از تموم قصّه های خوب و بد
چی برام مونده به جُز یه خاطره نقش گنگی تو غبار پنجره
جاده آغوشش و وا کرده برام منتظر مونده که من باهاش بیام
قصه تلخ خداحافظی رو میخونم با اینکه بسته است لب هام
پشت سرگذاشتن خاطره ها همه عشق ها و دلبستگی ها
خیلی سخته ولی چاره ندارم جاده فریاد میزنه بیا